Месяц рожу палошчаце ў лужыне,
З неба свеціць ліловы сацін.
Я стаю нікому не патрэбны,
Самотны і п'яны, адзін.
А добрага ў жыцці мала,
Боль не тоне ў праклятым віне,
нават і, што любіў, перастала
Ўсміхацца пры сустрэчы мне.
А за што? І для гэтага, што п'ю я,
Хіба можна за гэта лаяць,
Калі на гэтай на п'янай планеце
Нарадзіла мяне бедная маці.
Я стаю нікому не патрэбны,
Самотны і п'яны, адзін.
Месяц рожу палошчаце ў лужыне,
З неба свеціць ліловы сацін.
